Czas półkolonii „Na tropie Oleśnicy” już się niestety skończył i pozostały „tylko” miłe wspomnienia i mnóstwo pięknych fotek… Więc przeżyjmy to jeszcze raz:

Dzień 1 – poniedziałek – Inwazja w Oleśnicy Pani Dyrektor Szkoły Podstawowej w Oleśnicy - Aldona Kuchnowska dokonała powitania uczestników półkolonii wraz z opiekunami. Odbyło się losowanie, w którym dzieci zostały przydzielone do grup w których pracowały i bawiły się do końca półkolonii. Do kolorów, które wylosowały same dobierały nazwy, i tak powstały grupy: zielone żabki, białe szablozębne tygrysy, czerwone guziczki, brązowe diabły, niebieski kolor królewski, czarne pantery, pomarańczowe bossy. Później odbył się rajd z elementami podchodów po oleśnickich lasach. Do wykonania były zadania bojowe (kalambury, mam dobrą pamięć, tor przeszkód, bieg z liną, zadanie plastyczne, nauka kanonu „Duda”). Cały rajd zaplanowała i przeprowadziła Pani Anna Kojałowicz z pomocą Iwony Fudały. Na każdym przystanku czekał i czuwał nad poprawnością wykonania zadania opiekun stanowiska. W rolach opiekunów stanowisk sprawdziły się: Jolanta Zodrow, Karolina Kupidura, Krystyna Danielska, Dorota Nowak, Justyna Fudała. Słodyczami nagrodzone zostały wszystkie dzieci, natomiast wyróżnione zostały grupy: brązowi, biali, niebiescy i pomarańczowi. Po zakończonych zmaganiach czekał odpoczynek w postaci ogniska no i był czas na opiekanie kiełbasek. W spokojnej i cichej Oleśnicy w tym dniu było głośno, kolorowo i radośnie.
Dzień 2 – wtorek - W poszukiwaniu historii Byliśmy w Katedrze Gnieźnieńskiej. Po wojnie świątynia została odbudowana w stylu gotyckim. Całkowita jej długość to około 85 m, a wysokość nawy głównej to 22 metry. W fasadzie zachodniej wznoszą się dwie potężne wieże górujące nad miastem. Najstarszą częścią budowli jest prezbiterium z relikwiami Św. Wojciecha i zrekonstruowanym dawnym jego grobowcem. Nawę główną i prezbiterium otacza 14 kaplic kryjących nagrobki arcybiskupów. Przy wieży północnej znajduje się wejście do podziemi katedry, gdzie eksponowane są fragmenty dawnych świątyń i kamienne grobowce. Przy wieży południowej natomiast znajduje się dawne wejście główne do katedry, gdzie widoczne są słynne Drzwi Gnieźnieńskie z 1180 r zwane niegdyś Klejnotem Królestwa. Jest to jeden z najcenniejszych zabytków romańskiej plastyki w Europie. Drzwi składają się z dwóch skrzydeł odlanych z brązu, z kołatkami w kształcie lwich głów, a w 18 kwaterach przedstawione są sceny z życia Św. Wojciecha. O Drzwiach Gnieźnieńskich opowiadał przewodnik z Katedry, natomiast przewodnikiem po Katedrze została Pani Janina Brzezińska. Następnym punktem na naszym historycznym szlaku było Muzeum Początków Państwa Polskiego również w Gnieźnie, którego zbiory są związane z polskim wczesnym średniowieczem oraz z historią Gniezna i okolic. Muzeum mieści się w dzielnicy Dziekanka przy ulicy Kostrzewskiego 1, w budynku wybudowanym w latach 1970-1978.Muzeum powstało w 1956 jako Gnieźnieński Oddział Muzeum Archeologicznego w Poznaniu. W 1973 zostało przekształcone w samodzielną jednostkę, a od 1983 nosi nazwę Muzeum Początków Państwa Polskiego. Swoja wiedzą dzielą się z przewodnicy Muzeum oraz pani Marzena Błaszczyk. Ostatnim punktem na naszym historycznym szlaku był Biskupin - najbardziej znany w Europie Środkowej rezerwat archeologiczny. Badania wykopaliskowe rozpoczęły się w 1934 roku. Imponujący był rozmach prowadzonych prac wykopaliskowych, w których stosowano nowoczesne metody badań. W ich wyniku odkryte zostały konstrukcje drewniane osiedla sprzed ponad 2700 lat ( zachowane w znakomitym stanie ). Przed wojną Biskupin był nazywany "Polskimi Pompejami". „Zaprzyjaźniliśmy” się tam z Paniami wykonującymi naczynia gliniane – pozdrawiamy. Po dniu pełnym wrażeń i wiedzy wracaliśmy wieczorem do domu. 
Dzień 3 – środa - Ostateczne rozdanie Dzień rozpoczęliśmy pieszą wycieczka na „Papiernię”, gdzie toczyliśmy bitwę na słowa, szybkość, dokładność, pomysł no i ze swoimi słabościami … a dokładniej był to czas rozwiązywania tajnego hasła w szyfrówce rysunkowej, odnalezienia się w labiryncie, odszukania leśnych zwierząt, odwzorowania zaszyfrowanego rysunku oraz odczytania tajemniczego rozwiązania. Nie obyło się bez małego sudoku no i ułożenia tajemniczej maszynerii z puzzli. Mieliśmy swoje prywatne mumie. Był czas zabaw sportowych: „Przenoszenie klejnotu”, „wyścig szyszek”, „z rąk do rąk”. W prawdziwej bitwie przychodzi czas rozejmu w naszym przypadku postanowiliśmy uczynić to przy gitarze, którą operowała Pani Iwona Michalak i choć początkowo było trochę cicho i nieśmiało, to udało nam się rozśpiewać nasze gardła. Na osłodzenie trudów życia bojowego mieliśmy ciasta drożdżowe upieczone przez nasze niezawodne Mamy i Babcie: Dorotę Nowak, Krystynę Marciniak, Karolinę Kupidurę, Krystynę Danielskę, Justynę Żeglarskę, Jolantę Zodrow. Pomagała nam również Elwira Marciniak, która tego dnia była opiekunem jednej z grup. Do bazy w Szkole Podstawowej o Oleśnicy wracaliśmy przez maleńką Trojankę. Zmordowani zadaniami i pieszą wycieczką wracaliśmy do domów.
Dzień 4 – czwartek - Katharsis Jak przystało na oczyszczenie - dusz i ciał – dzień spędziliśmy na pływalni w Obornikach. Ale się działo – ileż to trzeba było wciągać na zjeżdżalnie by pokonać strach. Były baseny dla małych i większych słowem dla każdego coś miłego - nie marudzić tylko odwiedzić i samemu sprawdzić.
Dzień 5 – piątek - Zawarcie paktu i pojednanie. Dzień rozpoczęliśmy od wizyty w Powiatowej Komendzie Straży Pożarnej w Chodzieży gdzie byliśmy uczestnikami przedsięwzięcia „Lato 2008” Strażacy wraz z policjantem przygotowali dla nas bardzo ciekawą prelekcję odnośnie bezpieczeństwa w wakacje. Jeśli dodam, że dzieci mogły choć przez chwilę poczuć się jak strażak (polewanie woda przez „sikawkę” - pamiętam, pamiętam Pan Mirosław Śliwiński mówił, że to nie jest prawidłowa nazwa – już słyszę sprzeciw „moich” dzieci) no i mogły zwiedzić prawdziwe strażackie auto – to proszę sobie wyobrazić emocje jakie nam towarzyszyły podczas tej wizyty. Nie mniej ciekawy był wykład policjanta Jacka Górskiego, któremu towarzyszył pies. Komendantowi Rafałowi Mrowińskiemu wraz z załogą dziękujemy za tak ciepłe przyjęcie. Następnie wyruszyliśmy na spotkanie z bajką w ChDK-u, którą niektórzy oglądali przez łzy. Skorzystaliśmy również z zaproszenia Pana Dyrektora Marcina Kity na dyskotekę – ale się działo, hm… a jakich tancerzy mamy ;). No i nadszedł najcięższy czas – czas podziękowań i pożegnania. Więc jeszcze raz dziękuje Rodzicom z naszej szkoły za pomoc. Nad dziećmi czuwały Panie: Magdalena Nowak, Magdalena Kledzik, Agnieszka Sarbinowska, Żaneta Nalepa, Marzena Błaszczyk, Iwona Michalak, Janina Brzezińska, Małgorzata Laskowska, Iwona Fudała. Odwiedziły nas również Pani Paulina Jurgowiak, Małgorzata Taszarek, Lidia Skóra, Anna Bydych, Mirosława Utecht. Oczywiście nie obyło się bez „papierkowej pracy” – dziękuję za poświęcony czas i podzielenie się doświadczeniami Pani z „sanepidu” Małgorzacie Jagiełło (Pani Małgosia mnie zastrzeli za to potoczne określenie ale co tam, będę miała co wspominać, Komendantowi Rafałowi Mrowińskiemu, Wizytatorowi Czesławowi Ochyrze, Pani Sekretarz Gminy Chodzież Lidii Jasiołek oraz Wójtowi Zbigniewowi Salwie. Pomysł na ten tydzień powstał dzięki Stowarzyszeniu „Socius”, który starał się o dotacje na to przedsięwzięcie. Dziękujemy za pozytywne odpowiedzi: Bankowi Spółdzielczemu w Chodzieży z Panią Prezes Cecylią Łukaszek na czele, Panu Eugeniuszowi Lehmanowi, sołectwu Oleśnica, Dariuszowi Boberskiemu, Kazimierzowi Luberskiemu i wszystkim anonimowym, którzy zdecydowali się dołożyć swoją cegiełkę oraz rabaty. Byśmy mogli swobodnie sobie podróżować, każdego dnia był z nami Pan Edmund Gapiński, który przewoził dzieci ze Szkoły Podstawowej ze Stróżewa oraz Szkoły ze Strzelec. Dzieci z obwodu Szkoły Podstawowej w Oleśnicy jeździły dzięki firmie PKS O/Chodzież (kłaniam się Pani Iwonie Smolińskiej oraz Panom Kierowcom) oraz firmie przewozowej Pana Ludwika Krygra – pozdrowienia dla Pana Ludwika i Pana Sławomira Rychlika. Zakończenia półkolonii dokonała Pani Dyrektor Aldona Kuchnowska wraz z Panią Sekretarz Lidia Jasiołek i Panem Wójtem Zbigniewem Salwą. Hm… szkoda ze to koniec ale przynajmniej mamy co wspominać…
Prezes Stowarzyszenia „SOCIUS”
Iwona Fudała